MY STORY

ONE LAST SONG
by: axel

LOVE, LOVE FOR ME IS EVERYTHING…

BECAUSE WITHOUT LOVE WE CAN NEVER EXIST…

WITHOUT LOVE WE CAN NEVER BE HAPPY.

AND IF WITHOUT LOVE THERE WILL ALWAYS BE SORROW…

TRUE, SOMETIMES LOVE MAY HURT.

AND ONCE YOUR HURT YOU’LL TELL YOURSELF

THAT YOU DON’T WANT TO LOVE SOMEONE AGAIN…

BUT I GUESS, THE MORE YOU LOVE SOMEONE THE MORE YOU TAKE RISK

OF GETTING HURT. I CAN HONESTLY SAY THAT I'M NOT AFRAID TO TAKE THAT

RISK BECAUSE I KNOW THAT THIS LOVE IS PURE,

AND NO MATTER WHAT HAPPENS IT SHALL BE WORTH

CRYING, LAUGHING AND DYING FOR…




CHAPTER ONE:

 “DISASTER DAY”

Hello everyone!!! Shinnel Cassandra Ramirez is my name, but just call me ‘shin’ or ‘cass’ for short… Mayaman, maganda at matalino sabi nila… nga pala 4^th year student na’ko this coming school year… yun nga lang bagong school,  ewan ko nga dun sa mga parents ko kung ba’t kailangan ko pang magtransfer ng bagong school. Nagtalo pa nga kami tungkol dyan eh, tinanong ko sila kung bakit pero sabi nila gusto lang daw nila na dun daw aku magtapus ng high school sa school nayun…

So yun ,wala akong nagawa I just have to accept my fate… bukas pasukan na. At syempre kailangan kong mamili ng bagong gamit sa school. Nag ask ako ng permission kay mama if pwede…

“MOM, PUNTA LANG AKO SA MALL. BIBILI LANG AKO NG MGA GAMIT FOR SCHOOL!!!”

pasigaw kong sabi kay mom kasi nasa loob siya ng banyo nya sa kwarto nila ni dad…

“O SIGE ANAK PAHATID NA KITA KAY MANG EDGAR, JUST WAIT A SEC. OKAY?..”

Sigaw niya din sakin…

“NO NEED TO BOTHER MOM… SASAKAY NA LANG AKO NG TAXI SA LABAS!!!”

“NO! HOW MANY TIMES DO WE HAVE TO TELL YOU ITS NOT SAFE TO GO ON YOUR OWN!!”

Hay… ganto n talaga sila napaka over protective sakin… siguro dahil sa only child lang ako kaya gan’to nalang sila kong mag-alala…

“ MOM, DON’T YOU SEE HOW I LOOK?”

pano nga ba niya makikita kong nasa loob siya ng kwarto niya? Ay tanga…

” HINDI NAMAN AKO GANYAN KA SOSYAL MANAMIT GAYA NG IBANG TEENAGERS NGAYON... SINO NAMAN KAYA MAGKAKAINTERES NA MAGBALAK NG MASAMA SAKIN?!!”

“UNLESS I SAY SO. YEAH I GET IT MOM…”

Yun nalang nasabi ko sa kanya. Di naman siya kumibo kaya siguro okay na siya dun… pero di parin talaga ako mapakali pag may kasamang goons sa tabi ko. It’s like every actions mo may nakabantay… kaya yun mga ilang minutong kahihintay ko sa kanya, eh lumakad nalang ako mag-isa… after a minute narrating ko na yung SM mall, syempre pumunta ako sa National Bookstore para mamili ng mga gamit ko. Pag katapus kong bumili, tinignan ko yung cellphone ko kung anong oras nah…

Naku its already 12:00pm na pala..

Kaya yun kumain ako sa Mang Inasal… after kong kumain eh syempre lumabas na’ko bitbit yung pinamili ko…habang naglalakad ako, tumunog yung cellphone ko…

I know si mama to…

And guess what, si mama nga…

“Hello mom?” naiilang kong sabi…

“SHINNEL CASSANDRA!!!” nilayo ko yung phone ko sa tenga ko kasi sinigawan nya ako over the phone…

“Ikaw talaga ang tigas ng ulo mo bata kah!!”

“Eh mom naman eh! Gusto ko lang po sana mapag-isa ngayon ayoko ko po ng may nga kasamang goons sa tabi ko…”

“You know were doing this for your sake Shin…”

“Yeah mom I know naman eh… pero di na ako bata, im already a teenager, 4^th na ho ako, imagine ma 4^th na ako pero di parin ako nakakagalaw on my own…”

habang busy ako na kausap si mama, di ko na namalayan yung dinadaanan ko… at ayun ‘BOOGS’ nabangga ako sa isang stranger… nung una di ko napansin yung nabangga ko, kasi nahulog yung mga pinamili ko at kinakailngan kong pulutin isa-isa, pati nga phone ko nahulog din eh…

“PWEDE BA! WATCH WHERE YOUR GOING, NANG SA GANUN HINDI KA……….“

naputol yung sasabihin ko, pano kasi, kaw kaya ang makakakita ng isang ubod ng gwapong nilalang, di ka kaya matulala…

“Ah. Sorry miss… di naman kas ako yung may kasalanan eh. At tsaka ikaw yung hindi tumitingin sa dinadaanan mo busy ka kasi dyan sa caller mo!!”sabay pulot ng mga gamit ko…

Aba kung anong itsura siya namang kabaligtaran pagdating sa ugali…

“Aba alam mo naman pala na may nagtatawagan dito, ikaw nalang sana yung yung umiwas!!! Sinigawan ko siya

“OK FINE!!! Its my fault!!

“Yan naman pala eh!..”

tapus tumayo siya at inabot yung mga pinamili ko ng patulak…

“O yan!!”

“What the?”

tapus yun umalis na siya

“DAMN YOU!!!”

“WALKING DISASTER!!!...”

“GRRRRR!!!!!”

tapus nun lumakad na rin ako… nung nakauwi na ako sa bahay namin, as expected napagalitan ako… wala na akong ibang nagawa kundi umupo, making, at umiyak sa harapan nila… nung di ko na talaga kinaya tumakbo na’ko paakyat sa kwarto ko. Dun umiyak ako ng  umiyak…  nagcover ako ng kumot nun para kahit meron mang pumasok di nila ako makikitang umiiyak kahit na alam kong alam nila na umiiyak ako… as expected may pumasok nga, akala ko si mom at dad, yun pala si yaya Carmen lang pala…

“Anak wag mo na masyado dibdibin yan.”

“Di ko kasi sila maintindihan eh. Lahat naman ng gusto nila sinusunod ko, pati nga ang pagtransfer ng ibang school ginawa ko na eh.”

Sabi k okay yaya habang umiiyak pa…

“Alam mo naman diba kung bakit nila ginagawa ang mga ito. Its for your own good…”

“Yun na nga eh! Its for my own good. But that doesn’t mean na hindi na ako pwedeng mag decide for myself, that doesn’t mean na hindi na ako pwedeng maging happy  for myself…”

Again tumulo nanaman ang mga luha ko…

“No hija, please understand your parents.”

“Yun naman ang lagi kong ginagawa diba, to understand them, pero sila, do they understand me? Do they understand what I feel?!!”

Natahimik si yaya nun, alam ko naman kung bakit eh, kasi tama ako… mga ilang seconds nung nagsalita siya…

“O sha sige, tumahan ka nah at baka mamaga yang mga mata mo sa kakaiyak sige ka!”

Sinunod ko narin si yaya.. tapos lumabas na rin siya nung nagging ok na ako… nag-open ako ng e-mail ko pagkatapos nun. Pagtingin ko ,nakuh ang daming naggu-goodluck sakin para bukas… ayun nag email din ako sa kanila, nag thank you lang ako tapus nag-logout na’ko…

“Anong klaseng studyante kaya sila meron dun? Hope mababait sila dun, at hope ko din na sana maganda yung start ng araw ko dun…”

Tapus natulog na ako..

CHAPTER TWO:

“FIRST DAY OF SCHOOL”

Maaga akong gumising, di ko alam kung bakit, hindi naman ako naggamit ng alarm clock or something… hmm. Who cares, basta nagising na’ko and that’s it. Dumiretso agad ako sa banyo para maligo, I also cheked my eyes kung namaga ba, and thank god wala… paglabas ko hindi pa sila nakahanda ng breakfast ko, kaya ang ginawa ko, kinuha ko yung guitara ko. mahilig kasi akong magitara at kumanta kung wala akong ibang magawa at kung bored ako…I was once a member of a band, but then nabuwag yun dahil nagmigrate yung isang member ng band naming sa states…Kaya ayun, tinugtog ko yung ‘Today was a Fairytale’ ni Taylor Swift…

Today was a fairytale, you were the prince
I used to be a damsel in distress
You took me by the hand, and you picked me up at six
Today was a fairytale, today was a fairytale

Today was a fairytale, I wore a dress
You wore a dark gray t-shirt
You told me I was pretty when I looked like a mess
Today was a fairytale

Time slows down whenever you're around
But can you feel this magic in the air?
It must have been the way you kissed me
Fell in love when I saw you standing there

It must have been the way
Today was a fairytale
It must have been the way
Today was a fairytale

Today was a fairytale
You've got a smile that takes me to another planet
Every move you make, everything you say is right
Today was a fairytale

Today was a fairytale
All that I can say is now it's getting so much clearer
Nothing made sense until the time I saw your face
Today was a fairytale

Time slows down whenever you're around
Yeah yeah

But can you feel this magic in the air?
It must have been the way you kissed me
Fell in love when I saw you standing there

It must have been the way
Today was a fairytale
It must have been the way
Today was a fairytale

Time slows down whenever you're around
I can feel my heart, it's beating in my chest
Did you feel it?
I can't put this down

But can you feel this magic in the air?
It must have been the way you kissed me
Fell in love when I saw you standing there
It must have been the way

But can you feel this magic in the air?
It must have been the way you kissed me
Fell in love when I saw you standing there

It must have been the way
Today was a fairytale
It must have been the way
Today was a fairytale
Today was a fairytale

nung natapos ko na yung kanta, nakita ko si yaya sa bandang pintuan ng room ko…

“Ang ganda talaga ng bosses ng alaga ko.” si yaya talaga napaka bolera.

“mm… nambobola kananaman yaya ah.”

“Hindi ah, talaga namang maganda yung bosses mo eh.”

“talaga.”

“Oo naman.” Nahug ko s’ya ng mahigpit.

“o sha sige kumain kana at nang makapunta ka na sa bago mong school.”

Tapus yun kumain nako, and then off I go… di ko na hinintay na gumising sila mom and dad ayoko kasing masira nila ang araw ko ngayun… 6:30 na nga nung dumating ako sa bago kong school. Tinignan ko muna yung may malaking board malapit sa gate ng school nato, dun kasi naka lista lahat ng names ng studyante sa school nato.

Pareho lang pala sa school ko dati ang paraan para malaman kung anong section ka napapabilang…

Pagtingin ko dun, nasa 1^st section ng 4^th year yung name ko. Kaya yun sinimulan ko ng hanapin yung room ko. Tinanong ko yung isang babae na parang 2^nd o 3^rd year ata yun, sabi niya nasa second floor daw. Kaya yun takbo nanaman si ako...

At last… nahanap ko nadin yung room ko

Pagpunta ko dun MY GOD tinitignan nila ako. Para akon matutunaw sa mga titig nila…

Pero I can do this. Sabi nga nila ‘AJA’ to cheer theirselves up. Hahaha…

So yun pumasok nako at umupo sa bandang likod syempre… wala pa naman yung adviser ng class nato kaya siguro ok lang kung pumasok ako… habang hinihintay naming yung adviser namin, nagchikahan lang silang lahat, samantalang ako nakikinig lang sa ipod ko… suddenly may lumapit sakin na babae. She looked familiar to me pero di ko na talaga matandaan…

“Hello shin long time no see ah. Musta kana?”napaka annoying naman ng babae nato sino ba to?

“Excuse me do I know you?”

Tinignan ko siya ng mabuti…

“Hello? hindi mo na ba ako kilala.?”

Tinignan ko siya ng tinignan

“Sorry pero di talaga kita matandaan eh.” Sino ba talaga to? Naku naiirita nako dito…

“HELLO!!! Mayla remember?”Mayla? Mayla?

At dun ko na remember yung babae na nasa harap ko eh yun pala yung long lost bff ko… long lost kasi matagal din kaming hindi nagkita.

“OMG Mayla kaw ba talaga yan? Di ko na talaga matandaan kong sino ka, dati kasi ang chubby mo tapus ngayun ang paya-payat mo na!!!” nahug ko s’ya ng mahigpit…

“Ah, sis dahan- dahan lang di ako makahinga” sabi n’ya habang kinakapa ang likod ko.

“Ay sorry, Masaya lang talaga ako kasi nagkita na ulit tayo!” tapus nagsmile ako sa kanya.

Lumipat kasi sila ng bahay sa dumaguete nung grade 5 palang kami. Since grade six wala na akong balita sa kanya… Dumating nayung class adviser namin, tapus nag paalam siya sa akin at bumalik sa kanyang upuan…

“O sige Shin balik na lang muna ako sa upuan ko mamaya nalang tayo mag-usap, anjan na si Sir eh. Bye.”

“Sige bye din.”

Di talaga ako makapaniwala na nagkita na ulit kami ng bff ko…

Umupo yung teacher naming sa upuan niya sa harapan, at nag goodmorning sa’min…

“Good morning class.”

“Good morning Mr. Cruz!!!”

Sabay- sabay bati ng mga classmates ko. At dahil sa hindi ko alam kung anong name ng class adviser namin, nakitayo nalang ako…

“Ok, for those who don’t know me yet, I am Mr. Erik Cruz, your class adviser.

Ah, so Mr. Cruz pala yung class adviser namin…

“Do we have some transferred students here? If there are please raise your right hands so I can determine kung ilan kayong lahat…”

Naku po parang ako lang yung transferred student dito… pano kasi ako lang tinititigan nilang lahat. OH MY GOD!!!

“Ok, please stand up and introduce yourself Ms.”

Ako ba yung tinutukoy niya? Well I guess wala na akong choice kundi tumayo nalang…

“ah-“ tapus may isang timang na nagputol sa sasabihin ko.

“sariling pangalan na nga lang di pa matandaan!”

Tapus nagtawanan lahat ng mga kaklase ko…

WTH!!! Sino ba yun?! Nakatalikod kasi eh.

Curse this day! Akala ko by going here in school ng napaka aga eh gaganda na yung araw ko. Ni hindi ko na nga inantay gumising sila Mom at Dad para maging maganda tong araw ko, tapus isang studyanteng lalaki lang pala ang sisira ng araw ko! GRRRRRRRR!!!!  Tapus pinag tawanan pa ako ng mga ‘new classmates’ ko…

“Where are your manners Mr. Rodriguez!!!

Buti nga sa kanya!!!

“As you were saying Ms.”

“My name is Shinnel Cassandra Martinez,  also called as Shin or Cass sa dating kong school. 16 years old.  And I lived in Makati.”

“Ok you may take your sit.”

HOOOH!!! Naku naman o nakakahigh blood naman tong mga tao ditto…

Ayun ipinaalam lang samin yung mga schedule ng mga klase namin at yung mga school rules and regulations dito sa school… mga ilang oras, nagsignal for recess, ako naman nanatili lang sa room kasi hindi ko pa alam kung saan ang mga pasikot- sikot dito sa school nato. Tapos lumapit sakin si Mayla para yayain ako…

“Shin tara punta tayong Cafeteria…”

“Sige, nang sa ganun eh malaman ko kung saan ang mga pasikot- sikot dito…”

Lumabas na kami ng room… habang naglalakad kami, napag-usapan naming yung life niya at life ko nung nagkahiwalay kami . at hanggang sa umabot yung usapan naming kay Mr. Rodriguez...

“May, I have a question.”

“O, ano yun?

“Sino ba yung Rodriguez nayun at ba’t parang ang rude naman ng ugali nya?

“Ah, yun? Si Kent yun. Mabait naman yun, kaso may pagkamakulit din, kaya dapat masanay ka na…”

“Ganun ba? Siguro malaki lang ang problema ng taong yun.”

“Maybe your right.”

“Pero hindi parin tama yung ginawa n’ya sakin kanina. Ang sarap nga batokan eh kaso hindi pwede kasi baka maguidance agad ako, kibago-bago ko pa nga lang dito guidance na agad ako.”

“Pero sis, aminin mo, gwapo siya diba?”

“Ha? Di ko alam, di ko pa kasi nakita yung mukha nun. Nakatalikod kasi eh. At kung makita ko man yun, siguro pangit yung magiging comment ko sa kanya, kasi pangit yung ugali niya eh.”

“Naku believe me girl, once you’ve seen him, babaligtad yung mundo mo sa kagwapohan niya. Idagdag mo pa dyan yung kaibigan nyang si Travis. Kaklase parin natin siya, ibahin mo lang yung ugali nun. Si Travis kasi mabait, cute, gwapo at matalino, kaya nga lang, wala paring panama kay Kent pagdating sa pagwapohan. Hehehehe!”

Naku tong si Mayla, umiiral nanaman ang pagka mahilig sa mga lalaki… pero gano kaya talaga kagwapo yung dalawang yun at ganto nalang kung kiligin tong si Mayla…

“Ganun ba?” yun nalang yung nasabi ko sa kanya…

habang naglalakad kami ng kumakain , chikahan to the max lang ginawa namin, sa sobrang chikahan namin tungkol kay Kent hindi na namin napansin na may nagkukulitan na pala sa harapan namin, as expected, yun nabangga ako (correction hindi ako yung bumangga) at bumagsak ako sa kinatatayuan ko.

“WTH!!! Ang sakit nun ah!” sabi ko habang tinitignan yung kamay at paa ko kung may sugat ba.

“Miss. Sor-“ natigilan s’ya nung nakita nya na ako pala yung nabangga niya… tinignan ko na yung nakabangga sa’kin at nanlaki yung mata ko sa nakita ko… guess who

“NOT YOU AGAIN!!!!” oo siya yung gwapong lalaki pero pangit ang ugali na nakabangga ko sa mall yesterday…

“HaHaHa!!! Aba at may gana ka pang tumawa. “grabe ang liit nga naman ng mundo, akalain mo nagkita nanaman tayo.”sabay abot ng isa n’yang kamay, pero instead na tangapin ko pinalo ko yung kamay niya…

“I can manage to stand on my own!” tapus tumayo ako… yung ibang studyante naman sa paligid namin panay ang hiyawan at pang-aasar

“Wait, you two know each other?” tanong ni Mayla

“Not really, we just met each other yesterday.” Sabi n’ya ng tumatawa

“Yeah, at sa gan’tong sitwasyon din nangyari! Tara na nga umalis na tayo ditto” sabi ko naman ng pataray. Wala akong pakialam kung mag-iba yung tingin nila sa’kin.

“What a coincidence.” Nang- aasar ka ba May, ha?

“Yeah and its totally a bad coincidence!! tapus napansin ni Mayla na nahulog ko yung binili kong pagkain sa cafeteria.

“Naku sis nahulog mo yung pagkain mo.”

“Never mind that, hindi naman ako gutom.” pero sa totoo lang nabitin talaga ako dun sa kinain ko.

“If you want bibilhan nalang kita.”

“Wag nalang, at baka may lason pa ang ibigay mo! Tara na nga May!”

“No really, bibilhan nalang kita. Sorry na kung nabangga kita.” Sabay hinawakan n’ya yung kamay ko…

Ano ba ang kulit mo ah! Pero tama lang na magsorry ka…

“WAG NA NGA SABI EH!!!” napasigaw nako sa inis at tinanggal ko yung pagkakahawak n’ya sa’kin… tapus yung mga studyante naman sumisigaw pa ng OOOOH! Nung time na sinigawan ko yung lalaki…

“Ok ok kung ayaw mo wag ka namang sumigaw. Gusto ko lang namang makipag friend sayo. Ako nga pala si-“

“I DON’T CARE WHO YOU ARE! AYOKO MAKIPAGKAIBIGAN SAYO OK! May tara na nga!” panay OOOOH parin yung mga studyante sa paligid naming. Tinignan ko sila ng masama at ayun tumahimik sila, di ko alam pero siguro natakot sila sakin. Ganun ba ako ka scary? Pero okay narin para tumahimik na sila…

“Ha! O sige.” Sabi n’ya na parang natulala pa sa inasal ko.

Naglakad na kami papuntang classroom. Pagtingin ko sa likod sumusonod yung lalaki.

“Ba’t ka ba sumusonod sa’min? wala ka bang ibang magawa?! Ha?!”

“Hindi ko kaya kayo sinusundan. Nagkataon lang na magkaklase tayo.” Ha! Ano daw?..

Tapus tumawa s’ya at tumakbo na s’ya.

“May, kaklase ba natin yun?”

“Oo no! Siya yung lalaking kanina pa natin pinag-uusapan, si Kent Rodriguez

“WHAT?!” nabigla ako sa sinabi ni Mayla  sa’kin.

Kaya naman pala ganun nalang yung inasal n’ya sa’kin kanina…

“Oo! Ok ka kanina ah, ang taray mo teh!”

“Dapat lang no. kaw kaya yung mabangga, alangan naman magtatatalon ka sa saya. Like HELLO!”

“Sabagay may point ka dun. Pero aminin mo sis, diba gwapo siya.” WTH! Malapit na’ako machoke dun ah! Pero may point s’ya dun. Gwapo nga siya but that doesn’t mean may something na akong nafeel sa kanya… hindi na ako naka sagot sa sinabi ni Mayla, di ko naman kasi maamin sa sarili ko yung fact na gwapo nga siya.

“O ano, di ka makasagot no? sabi ko naman kasi sayo, once na makita mo yung mukha n’ya parang babaligtad yung mundo sa kagwapohan niya.”

“Yeah right, babaligtad nga pero hindi dahil sa kagwapohan niya kundi dahil sa isa s’yang walking disaster!” hahaha buti nalang magaling akong maghanap ng paraan.

“So inamin mo na rin na gwapo nga siya.” Naku kala ko lusot na.

“Ano ba May. Tigilan mo nga ako d’yan sa lalaking yan I don’t want to hear his name ever again, lalo lang sumasama yung araw ko sa kanya eh...”

“hay naku. mukha ka talagang ewan.”

Narating na naming yung room namin, ayun nakita ko si Kent nakikipagtawan sa mga katabi n’ya.. umupo narin ako sa upuan ko at si may dun siya umupo sa tabi ng upuan ko. Ok lang naman yun at least may kausap ako, tsaka hindi pa naman officially declared na permanent sits na namin yung inuupuan namin kanina… pumasok yung class adviser namin at nag tuloy- tuloy kami.

“Okay, let’s continue. Now I’m going to assign you to your permanent sits” naku naman o. Kung kalian pinag-uusapan saka naman naisipan ng adviser naming. Sana naman katabi ko si Mayla. “everyone please form two straight lines outside.”

Sinunod namin yung utos nya. Nagform kami ng line, pagtingin ko sa kanan ko katabi ko pala yung mokong nayun. Panay pa yung ngiti n’ya sa’kin. Di ko nalang pinansin… isa- isa na kaming pinapasok sa room hanggang sa ako na yung pinapasok. Guesss what, may dalawang lang nangyari sakin. Yung isa swerte ako kasi si Mayla yung nasa kaliwa ko, unfortunately  malas din kasi si Kent yung nasa kanan ko… naku naman o kung malas ka nga naman… ayun tinaas ko yung kamay ko para makigpagpalit ng upuan kay Mayla…

“Ah Sir!” nagtinginan naman yung mga kaklase ko sa’kin

“What is it Ms. Martinez?”

“Can I exchange sit with Mayla Sir?”

“Why aren’t you comfortable?”

“Kind of Sir.” Paliwanag ko… panay naman yung tawa ni Kent sa tabi ko… this boy is getting on my nerves.

“ Ok, give me a reason for me to do that.” Naku naman o.

“Si Rodriguez kasi Sir eh, nangungulit eh.” Come on, sana mag work.

“Sir wala ho akong ginagawa sa kanya.” Damn it… this too much.

“Yun naman pala. Wala naman palang ginagawa si Rodriguez sayo eh.”

“But.”

“No buts. You’ll get use to it.” DAMN…yung timang ayun tumatawa sa tabi ko… wala naman akong magawa kaya ayun umupo nalang ako… si Mayla naman ayun tumatawa din.

“Anong tinatawa- tawa mo d’yan?!”

“Wala.” Nagpipigil s’ya ng tawa n’ya nung sinabi n’ya yun.

“You know what? Your crazy!”

“Bakit mo naman nasabi yan?”

“Tawa ka kasi ng Tawa eh wala naman palang dahilan!”

“Bakit kailangan bang may reason para tumawa?” tumatawa nanaman ang mokong.

“Alam mo kaw lang siguro yung tipo ng tao na tumatawa pag sinasabihan ng mukang baliw.”

Tumatawa parin s’ya hanggang sa napansin na s’ya ng adviser namin at napagalitan…

“Rodriguez!!! Sigaw ng adviser namin

“Po!”

“Anong tinawatawa mo d’yan ha?!”

“Wala po sir” tapus balik nanaman yung adviser naming sa ginagawa n’ya

“Buti nga sayo! HAHAHAHA” sabi ko ng pabulong… na offend ata ayun, nagseryoso at humarap sa harap…

Matapos naming ma-assign ng upuan, nagdal-dalan lang kaming lahat… okay lang naman yun kasi nga 1^st day of school pa naman din… si Mayla? Ayun pumunta muna sa kanyang mga kaibigan, habang yung ungas na Kent, nakikipag biruan din sa kanyang mga barkada. Habang ako eto nagdo- drawing… did I mention na mahilig ako sa drawing? Kung hindi pa, well nasabi ko na… malapit na asana akong matapus nung may lumapit sa’kin na lalaki. Tinignan ko siya, at laking gulat na tumitingin pala s’ya sa drawing ko. Hindi lang yun ang ikinagulat ko, nagulat din ako dahil sa gwapo ng nilalang na lumapit sa’kin at tumitingin sa drawing ko ng sobrang lapit… matangkad s’ya, maputi at gwapo. But don’t get me wrong, wala akong gusto sa taong to kaya nga lang hindi ako sanay ng nilalapitan ng ganto ka lapit ng isang lalaki

“Oi ang galling naman, marunong ka palang magdrawing?”

“Ha? Ah oo!” yun nalang yung nasabi ko sa kanya at balik yuko nalang ako at tinapus yung drawing ko.

“Cool ah! Ang ganda ng pagkakadraw! Patingin nga!” kinuha n’ya yung drawing sakin.

“Teka lang di pa yan tapos!”

“Ok lang maganda parin naman.” Anime kasi yung di-nrowing ko kaya maghang- mangha s’ya.

Wala na akong nagawa kundi manahimik na lamang, hindi ko naman kilala ang lalaking to, so might as well manahimik na lamang… tinignan ko siya, ayun busy sa pagtingin sa drawing ko siguro anime lover to… nilagay n’ya yung drawing sa arm chair…

“Ang galling talaga, mahilig ka pala sa mg anime?”

“Hindi naman masyado. Bakit?”

“Wala lang. Fan kasi ako ng mga anime eh.” Sabi na nga ba tama ako eh.

“Ganun ba?”

“Oo.” Sino ba to at bakit ba ako nakikipag- usap sa di ko pa kilala?

“Ah, pwede magtanong?” im really curious na kasi eh.

“Ano yun?”

“Sino ka ba?” sabi ko ng naiilang pa kung dapat ko bang itanong o hindi.

“Ah! Oo nga naman, how rude. Ako nga pala si Travis Ortega.” Sabay abot ng kamay n’ya.

WHAT! S’ya ba yung sinasabi ni MAyla sa’kin? Oh my god! Tama nga s’ya gwapo nga si Travis. Pero mas gwapo parin si Kent compared to him.

“Sh-Shinnel Cassandra Martinez.” Tinanggap ko yung kamay n’ya

“Yeah, I already know you, nagpakilala ka kanina sa’min diba.”

Ay oo nga naman pala. SHOOT! Shin act normal okay.

“Ay oo nga pala. Hahahaha” tumatawa pero nahihiya na ako nyan. Napahiya kasi eh.

“Alam mo? Okay ka kanina ah. Kaw lang yung babae na gumaganun kay Kent. Most of the girls here in this school kasi nagfi-flirt para lang pansinin ni Kent.” Nakita n’ya ba yung kanina?

“You mean,your watching kanina?”

“Oo naman, kabarkada kami n’yan ni Kent kaya kung nasan yung isa sa’min nandun din kaming lahat.” Ay so parang mga conjoined twins pala to sila.

“So bakit nandito ka ngayon? Bat ka nila kasama?”

“Hindi na muna ako sumama sa kanila. I want to know you more kasi. You seemed to be interesting kasi eh.” Ano daw? Ako interesting?

“What do you mean by that?”

“Hahaha. Hindi pa ngayon yung time na malalaman mo. But I guess hindi naman masa kung may malaman ka kahit kunti lang…” yung tingin ko sa kanya eh yung tingin na nalilito.

“Atin-atin lang to ha. One of my friends kasi, eh may guto sa’yo. Pero hanggang d’yan nalang ang pwede mong malaman.” Na shock talaga ako dun sa sinabi n’ya sakin. Ano ba dapat kong sabihin? Ano ba naman to…

“S’ya nalang yung bahala na sabi sayo. Sa ngayun puntahan ko muna sila. Bye.” Tapus tumayo s’ya at nag simulang maglakad…

“Bye din.” Tapus bigla nalang ulit humarap s’ya sakin.

“Tapusin mo yang drawing mo ah…”

“Ah sige…”  tumakbo na s’ya tapus nun.

Nagtuloy-tuloy lang yung araw ko. Mga ilang minute, nagsignal na para sa uwian. Sinundo ako as usual. Dumating ako sa bahay naming. Syempre pumasok ako sa bahay, at syempre nakita ko sila mom at dad. Nagmano ako sa kanila as a sign of respect. Tapus nun aalis n asana ako, kaso pinigilan nila ako.

“O anak, kamusta ang unang araw mo?” tanog sa’kin ni dad.

“Okay lang naman dad.” Sinabi ko yun ng hindi humaharap sa kanila.

“Anak, we’re hopin n asana you’ll understand why we’re doin this.”

“Yeah I alredy understand you both mom, your doin this for my own sake.” Tapus nun tumakbo na ako sa room ko, thank god hindi naman nila pinigilan.

Sa kwarto ko dun ako nag-isip sa mga nang-yari sa’kin sa unang araw ko sa school. Meron maganda at meron din namang hindi. Pero kahit ganun, naging enjoyable naman ang araw ko. enjoyable kasi meron akong bagong kaibigan at may bumalik din akong kaibigan… tapus nakatulog nako…